اهمیت تنش‌زدایی از رابطه دولت و بخش خصوصی

روزنامه تعادل – فرشید شکرخدایی

اتاق ایران نماینده بخش خصوصی کشور در حوزه‌های
مختلف از تجارت و صنعت تا تجارت الکترونیک، اقتصاد، فرهنگ و هنر است و باید به لحاظ جایگاه از شأن و ماهیت اتاق ایران دفاع شود.

اتاق ایران نماینده بخش خصوصی کشور در حوزه‌های مختلف از تجارت و صنعت تا تجارت الکترونیک، اقتصاد، فرهنگ و هنر است و باید به لحاظ جایگاه از شأن و ماهیت اتاق ایران دفاع شود. ماهیت ذاتی اتاق ایران، نمایندگی بخش خصوصی کشور است تا بتواند معایب و مشکلات بخش خصوصی را در گفت‌وگو مشورت با حاکمیت و قوای سه‌گانه تسهیل کند تا این بخش در تولید ارزش افزوده، اشتغال، فقرزدایی و توسعه مناطق محروم همراه با کل کشور تلاش کند.

وقتی دولت، مجلس یا ارگانی دیگر بخواهد در این سازوکار دخالت کند، باعث می‌شود که صدای بخش خصوصی شفاف شنیده نشود و کارکرد این نهاد عملاً از روند طبیعی خارج خواهد شد. این کژکارکردی که می‌خواهند در اتاق بازرگانی بنا گذارند، دقیقاً مشابه این می‌شود که نمایندگان مجلس را از رأی دادن محروم کنند یا وظیفه اجرایی دست دولت نباشد؛ ما نباید نهادها و تشکل‌ها را از مسوولیت ذاتی‌شان تهی کرده و به پوسته ظاهری تبدیل کنیم. این نهادها و تشکل‌ها سرمایه و ظرفیت توسعه کشور هستند.

نمایندگان بخش خصوصی کشور باید بتوانند خود درباره امورشان تصمیم‌گیری کنند. بخش عاقله کشور باید بداند و بتواند طبق قانون اساسی و استاد بالادستی توسعه کشور، به بخش خصوصی و سرمایه اجتماعی این بخش اعتماد کند. اتفاقاً کسانی که ولایتمدار هستند در مسیر قانون اساسی حرکت می‌کنند و به توصیه‌های مقام معظم رهبری درباره جایگاه بخش خصوصی و رشد اقتصادی عمل می‌کنند و از همه ظرفیت‌های اقتصاد کشور و ظرفیت‌های بخش خصوصی در این مسیر استفاده می‌کنند.

یک نکته در انتخابات هیات‌رییسه اتاق ایران این است که افرادی سال‌هاست از طرف بخش خصوصی رانده‌شده‌اند ولی آنها در پی تفرقه در مسیر بخش خصوصی و اتاق ایران هستند و به ایجاد حواشی برای انتخابات سعی دارند خود را نماینده بخش خصوصی معرفی کنند؛ درحالی که مردم، سیاست‌گذاران و شاکله بخش خصوصی از این بداخلاقی‌ها آگاه است.

مهم‌ترین مساله امروز اقتصاد ایران است که بدون تنش‌زایی و تفرقه‌افکنی در پی بهبود معیشت مردم باشند. نباید اجازه داد این سرمایه‌های اجتماعی که دل در گرو پیشرفت این کشور دارند، ناامید شوند. از طرفی باید بخش خصوصی به نقش خود در راه توسعه کشور توجه کند و ما معتقدیم هیچ دلسوزی در این کشور به این قائل نیست که صدای بخش خصوصی محدود شود. همه به این اذعان دارند که راه توسعه در توسعه و اعتلای بخش خصوصی است.